39/2
تو صدای پایت را
به یاد نمی آوری
چون همیشه همراهت است
ولی من آن را به خاطر دارم
چون تو همراه من نیستی
و صدای پایت بر دلم
نشسته است
+ نوشته شده در ساعت توسط بیژن جلالی
|
39/1
عمر را بر باد داده ام
و لحظه هایم را افشانده ام
چون بذری
از بیهودگی، ندانم کاری
ولی چه سبزه زاری را می بینم
و چه گلهایی را می چینم
+ نوشته شده در ساعت توسط بیژن جلالی
|
38/2
تا چند در هوای تو
دلم را رها کنم
و تا چند در جای پایت
بذر عشق بیافشانم
و تا چند در سراب چشمانت
آه و افسوس بدارم
+ نوشته شده در ساعت توسط بیژن جلالی
|
38/1
مرگ را می بینم که می آید
گل سرخی در دست
و من از رنگ گل
و عطر گل برایش سخن
می گویم
و کلمات گل را برایش
می خوانم
و لبخند گل را برلبان مرگ
تماشا می کنم
+ نوشته شده در ساعت توسط بیژن جلالی
|
37/2
فریادش را می شنوم
در پایان اندیشه
که در زندان است
و خنده هایش را می شنوم
که در پایان شعر من
گرفتار است
+ نوشته شده در ساعت توسط بیژن جلالی
|
37/1
اسم من
بعد از من خواهد ماند
ولی اسم من
چه ربطی به من
و به شعر من دارد
نمی دانم
+ نوشته شده در ساعت توسط بیژن جلالی
|
36/2
همیشه تاریکی
و تنهایی را نگریسته ام
گوییا شمع زندگی را
در آن سوی شعر من
درست کرده اند
و بادی که از این سو می آید
آن را خاموش خواهد کرد
+ نوشته شده در ساعت توسط بیژن جلالی
|
36/1
اگر از کلمات می نوشیدیم
چنانکه از چشمه ای
و از کلمات می خوردیم
چون نان گندم
و با کلمات می زیستیم
شاید هرگز نمی مردیم
+ نوشته شده در ساعت توسط بیژن جلالی
|
35/2
در پایان سنگها
فریادی است
و در پایان گامی
در پایان آنچه
می رود و می آید
سکوتی است
و رنجی است
نهفته در هر نگاه
و زندگی اشتباه
و پشیمانی است
+ نوشته شده در ساعت توسط بیژن جلالی
|
35/1
مرگ است
که معشوق من است
نازک اندام
و سیاه پوش
که با هر بادی
می رود و می آید
و در هر نگاه
می شکفد و می پژمرد
+ نوشته شده در ساعت توسط بیژن جلالی
|
34/2
مرگ است
که ما را می راند
از صبح تا شام
تا زنده باشیم
برای خوردن و خوابیدن
و مردن
+ نوشته شده در ساعت توسط بیژن جلالی
|
34/1
خیالی را بازسازی کنیم
که دست و پایش را
باد برده است
خیالی را در تاریکی
باز یابیم
بی سر و تن و بی نگاه
و دوباره خیالی بسازیم
به امید راندن نگاه خود
به آن سوی تاریکی ها
+ نوشته شده در ساعت توسط بیژن جلالی
|
33/2
در تاریکی ها
به کدام سو می رویم
و در کدام افق صورت نورانی
خورشید را جستجو می کنیم
در تاریکی ها
کدام ستاره را در افق سر نوشت
می نگریم
و آرزوهای خود را نورانی
می خواهیم
+ نوشته شده در ساعت توسط بیژن جلالی
|
33/1
شعر سخن گفتن
از ناممکن هاست
شعر سخن گفتن
از معجزه ایست
که هرلحظه اتفاق
می افتد
+ نوشته شده در ساعت توسط بیژن جلالی
|
32/1
افسوس که زندگی کردن
ناممکن است
ولی همچنان هستیم
در آرزوی همه چیز
و می رویم و می آییم
+ نوشته شده در ساعت توسط بیژن جلالی
|
31/2
از کدام سیاره
از کدام جهان
و از کدام معشوقه
سخن خواهم گفت
که سیاره ای دیگر باشد
و جهانی دیگر
و معشوقه ای دیگر
+ نوشته شده در ساعت توسط بیژن جلالی
|
31/1
ته کوچه برای گربه
نا آشنا شده است
چند درخت هنوز باقی است
و چند دیوار برداشته
شده است
ساختمان سیمانی به جای استخر
و چمن اطراف آن
و آستانه ساختمانی قدیمی
که نا پدید شده است
فضای ته کوچه برای گربه
نا آشنا شده است
+ نوشته شده در ساعت توسط بیژن جلالی
|
30/2
دست تکان می دهد
به سوی من
اینک که رفته است
و دیگر بر نمی گردد
از آن سوی خاطره
+ نوشته شده در ساعت توسط بیژن جلالی
|
30/1
تسلیم یک یک
برگ ها شدن
ما را به جای دوری
نمی برد
در همین جهان هستیم
یکباره با درخت
و سبزی آن
+ نوشته شده در ساعت توسط بیژن جلالی
|
29/2
دور را نگریستن
با عینک برای نزدیک
و همه چیز محو می شود
و شاید همواره در جهان
عینکی بر چشم داریم
که فقط برای دیدن
نزدیک است
+ نوشته شده در ساعت توسط بیژن جلالی
|
29/1
چه خانه ی خوبی است
لابلای شاخ و برگ
درخت نارون
برای پرنده کوچک
و نگاه من او را گم کرد
آنگاه که بر نوک شاخه
نشست
و سپس در بین شاخ و برگ
گم شد
+ نوشته شده در ساعت توسط بیژن جلالی
|
28/2
تو را در همه جا
جسته ام
چون پایان نگاهم
در خاک در آب
در تباهی و ترس
تو را جسته ام
در همه جا
در ابتدا و در
پایان نگاهم
+ نوشته شده در ساعت توسط بیژن جلالی
|
28/1
خروار ها تن سفید
و لبخند و روز
سیاهی تو را نخواهند
پوشاند
لرزان در نور ماهتاب
سیاه تر از سیاهی
و ناامید تر از نا امیدی
+ نوشته شده در ساعت توسط بیژن جلالی
|
27/2
گفتن حقیقت
در یک کلمه
گفتن جهان
در دوحرف
و سپس به کلام سکوت
گوش سپردن
+ نوشته شده در ساعت توسط بیژن جلالی
|
26
فصلی در جهنم رمبو را
می خواندم
پشه ای به سراغ من آمد
و من در حرکتی او را در دست
گرفتم
و نیمه جان از دستم رها شد
دیدم او کار واجب تری
داشته است
زیرا گرسنه بوده
تا کاری که من می کنم
یعنی کتاب خواندن
+ نوشته شده در ساعت توسط بیژن جلالی
|
25/2
آقای "پل سلان" را
می بینم و حسش می کنم
بی اینکه او را دیده باشم
یا صدایش را بدانم
آقای "پل سلان" هست
جایی در همین اطراف
شاید نزدیکی های
کتاب شعرش
+ نوشته شده در ساعت توسط بیژن جلالی
|
25/1
بی آنکه برفی
آمده باشد
همه چیز سفید رنگ
و یخ زده است
و بی آنکه شب در رسیده
باشد
همه جا سیاه و یک
رنگ است
و فقط صدای تو است
که می بارد
چون برفی
در شب زمستانی
+ نوشته شده در ساعت توسط بیژن جلالی
|